سخنان امام جمعه محترم حبیب آباد در همایش تعزیه خوانان

بخش سوم 

حجت الاسلام و المسلمین سید محمد مومنی در ادامه به بیان آفات محتوایی و ظاهری در امر تعزیه خوانی پرداختند. ابتدا به آفاتی که مربوط به مضامین(محتوای) تعزیه است اشاره نمودند . مقدم بر همه "ریاکاری" است که آفت اول است. اینکه هدف انسان ، خودنمایی باشد، هدف مجلس آرایی باشد. اصل در هر عبادت خلوص است ، برای خدا خواندن است . اگر اخلاص در کار باشد خیلی از مشکلات نیست، دو دستگی ها و نزاع ها نیست. من این نسخه را بخوانم یا آن نسخه رانخوانم، اگر کسی بهتر از من این نقش را اجرا می کند بسم الله او بیاید میدان و ما هم تقویتش کنیم. اخلاص، خودش را در عمل نشان می دهد. 

آفت دوم در آفات محتوایی، اشتغال تعزیه بر امر حرام و چیزی که باعث وهن مذهب است. از قدیم الایام که مراجع فتوا دادند که تعزیه خوانی جایز است تا زمان ما ، مرجعی که بگوید تعزیه خوانی حرام است خیلی کم داریم و از مراجع مطرح هم نبوده اند. مراجع بزرگ ما ، همه قائل به تشریع اند . هر چند برخی از پژوهشگران اهل تعزیه یک نظری در این باب داده اند که بنده با آن مخالفم. در کتاب تعزیه و تعزیه خوانی آقای شهیدی ، نظری مطرح شده که علمای سنتی در زمان زندیان با تعزیه خوانی مخالف بودند و تعزیه به علماء تحمیل شد علماء چون دیدند مردم استقبال می کنند از تعزیه و مستمع زیادی دارد، ناچار شدند (علماء) تعزیه را بپذیرند و فتوا برجواز آن دهند. این حرف صحیحی نیست. چرا؟ به جهت اینکه از همان ابتدای کار علمای بزرگی همچون میرزای قمی و قبل از ایشان ، آقا محمد کرمانشاهی که از فقهای بزرگ و صاحب نفوذ در کرمانشاه بوده ، می گویند تعزیه خوانی جایز است. از همان اول ،چون مراجع گفتند تعزیه جایز است ، مردم رفتند پای تعزیه و از تعزیه خوانی استقبال کردند. مردم جامعه ما متدین، متعبد و مقلد مراجع بودند و این به خاطر فتوای مراجع بزرگ بود . آنهایی که مخالفت کردند مرجع نبودند. تا الان که می بینید امام خمینی (ره) و همه مراجع تعزیه را حرام نمی دانند ؛ اما تمام مراجعی که گفتند تعزیه خوانی جایز است ، مطلق نگفتند. مشروط می گویند به اینکه 1) مشتمل بر امر حرام نباشد. 2) اهانت و وهن مذهب نباشد.

متاسفانه در بعضی موارد به گوش ما رسیده  که بعضی تعزیه خوانها یک سری انحرافاتی که سابقا در تعزیه بود و زدوده شده بود باز دارند بر می گردانند. بحمد الله منطقه برخوار در قدیم الایام (از زمان زندیان تا کنون که بنده با سند و مدرک عرض می کنم و مجالس تعزیه از آن زمان دارم) این مشکلات نبوده  و مردم توجه به صحبت علما داشتند. در حبیب آباد ، اساتید تعزیه همچون مرحوم حاجی مرشد همیشه خدمت مرحوم معلم حبیب آبادی می رسید و اگر مشکلی در باب تعزیه داشت  خدمت مرحوم معلم (ره) حل می کرد ...