نقدی منصفانه بر تعزیه خوانان امروزی - قسمت اول
عدم شرکت در محافل و اجتماعات تعزیه خوان ها برای تمرین و ممارست
از تعزیه خوانان قدیمی شنیده بودیم در ایام ماه محرم و صفر که موقع برپایی مراسم تعزیه خوانی در حبیب آباد بود و مردم تعزیه خوانی را چونان مراسمی عزاداری (نه مثل امروز که بعضا برای سرگرمی و گذراندن وقت توسط برخی افراد نا آگاه و یا محلی برای به نمایش گذاشتن اسب ها) فرض می نمودند و به گونه ای برنامه ریزی می کردند که عصرها در تکایای شهر حضور یافته و به تماشای تعزیه خوانی بپردازند، شبها تعزیه خوانان با هماهنگی و نظارت سرپرست تعزیه در محلی همچون منزل یکی ازتعزیه خوانان یا تکیه یا مسجد دور هم گرد آمده و برای تعزیه روز بعد نسخه های مجلس را تقسیم نموده و سپس هر کدام نسخه خود را با آهنگ و نحوه خواندن آن در حضور سر پرست و بقیه تعزیه خوانان تمرین می نمود و این باعث می شد در روز اجرای تعزیه به خوبی این نقش را اجرا کند.
متاسفانه این امر مهم امروزه از میان تعزیه خوانان امروزی رخت بربسته و به همین جهت می بینیم تعزیه های امروزی آن چنان شور و شوق را در بین مستمعین ایجاد نمی کند.
پیشنهاد می شود تعزیه خوانان به خصوص سرپرستان حسینیه ها به این امر مهم دقت نظر داشته و این سنت نیکو که در بین پیشینیان و پیشکسوتان تعزیه حبیب آباد برقرار بوده است را بار دیگر زنده نگه دارند تا شاهد احیای تعزیه خوانی سنتی باشیم.
خیلی عالی بود انصافا نکات ارزشمندی را مطرح کردید که باید همه شبیه خوانها رعایت کنند. نطقتان گویا التماس دعا
با عرض معذرت اگر امکان دارد از این پس به جایی تعزیه ترذکیب شبیه خوانی را استفاده کنید که از نظر ادبی و هم از نظر ارتباط معنوی و روح حاکم بر شبیه خوانی معقولتر مینماید.
از لطف شما متشکر التماس دعا