نقدی منصفانه بر تعزیه امروزی - آزار اسب و عدم سوارکاری اصولی

صرف نظر از احادیث و روایاتی که از اهل بیت ع در خصوص آزار نرساندن به حیوانات به دست ما رسیده و حتی ائمه محترم جماعات و به ویژه امام جمعه محترم حبیب آباد در مجالس مختلف به این مهم اشاره و توصیه هایی را به تعزیه خوانان و سرپرستان تعزیه نموده اند (همچون سخنان حاج آقا مومنی در روز 28 صفر سال 1393 در جمع مردم و تعزیه خوانان حسینیه محل پایین)، متاسفانه باز شاهد آن هستیم که برخی از اسب داران و اسب سواران به دلیل نا آگاهی یا خدای ناکرده از روی لجاجت اقدام به آزار اسب آن هم در مجالس تعزیه با زدن وسایلی همچون زنجیر ، تسمه چرمی ، چوب و بعضا توسط برخی تعزیه خوانان با شمشیر به بدن اسب ها می نمایند که این شخص نه تنها ثوابی از این مجلس نبرده بلکه بابت این آزار و اذیت حیوان می بایست در روز حساب، پاسخگو باشد.

این از یک طرف و از طرف دیگر یکی از مهارت هایی که تعزیه خوان باید بدان آشنا باشد هنر اسب سواری است که متاسفانه امروزه کمتر در بین جوانان و حتی بزرگسالان تعزیه خوان شاهد آن هستیم و تعزیه خوانان پیشکسوتی همچون سید کریم مومنی ، حاج مصطفی فقیه و ... به خوبی این هنر اسب سواری را اجرا می نموده اند.

از آنجا که هنر اسب سواری در تعزیه در کنار سایر فنون تعزیه خوانی بر جذاب تر شدن آن مجلس می افزاید توصیه می کنیم جوانانی که به تازگی قدم در این عرصه گذاشته اند با بهره گیری از اساتید پشکسوت این هنر سوار کاری را به خوبی فرا بگیرند و دیگر شاهد آزار و اذیت اسبها در تعزیه ها نباشیم.